Een man met een plek op een wachtlijst voor adoptie. Zijn kansen zijn eerder klein en daarnaast is de wachttijd ontmoedigend. In afwachting van dat kind, is er plots veel ruimte om na te denken of je daar eigenlijk wel aan toe bent. En voor wie je dit nu eigenlijk allemaal doet. Wachten op een kind dat misschien nog niet geboren is, maar ooit zal worden afgestaan. En wat als dat kind in je armen ligt en je plots wou dat je een man zonder was? In ‘Man met’ gaat Berten Vanderbruggen op zoek naar een kind. Eentje om te houden, of in leen. Eentje om vragen aan te stellen en je daarna af te vragen of dat kind hier wel om had gevraagd.

Langs hoofdwegen en zijbanen verkent Berten de route naar een mogelijk nageslacht, in de vorm van een muzikale monoloog.